Weer een week en tientallen muggenbulten verder

Niet alleen de lokale bevolking vindt het leuk om kennis te maken, maar ook de lokale muggen. Ze hebben massaal gedag gezegd, dus ik hoop dat ze vanaf nu niks meer bij mij te zoeken hebben. De bulten jeuken echt ontzettend en het ziet eruit alsof ik de waterpokken op mijn benen heb. Maar goed, hopelijk was het een eenmalige ontmoeting van de gastvrije muggen en laten ze geen kadootjes meer achter op mijn huid.

Dinsdag hebben we onze eerste bespreking/vergadering op de school gehad waar Gert en Inge, de oprichters van de stichting Kinderen van Lamin bij aanwezig waren. Tijdens de bespreking hebben we een planning gemaakt over hoe de invulling van onze weken zijn, fijn een stukje duidelijkheid! Eindelijk kunnen we aan de slag dachten we, alvast voorbereidingen treffen. Ik had er zin in om weer productief te zijn, want al dat hangen en niks doen dat vind ik maar niks. Helaas was het productief zijn van korte duur, we mochten klassenlijsten maken voor het nieuwe schooljaar. Wat bleek het enige dat gedaan moest worden is van grade 2 nu grade 3 maken, alleen maar één cijfer aanpassen. Dit hebben ze zelf nog niet bedacht, maar ze vinden het al lastig om te begrijpen dat de groep 2 van voor de vakantie, nu na de zomervakantie groep 3 wordt. Logisch nadenken kunnen zij hier ook niet, het gaat allemaal heel lastig. De klassen horen hier uit maximaal 40 kinderen te bestaan, maar bij de nursery school (kleuters) zijn het klassen van 50/60 kinderen. Er is zelfs één klas van 80 kinderen, hoe kan je dat bedenken. Ik heb ook geen idee waar deze kinderen moeten zitten, want de lokale zijn ook heel klein. We gaan het mee maken. Door de leerkrachten worden ook nog geen voorbereidingen getroffen, want alle lokalen zijn nog pot dicht en op de vraag wanneer de lokalen schoongemaakt worden, kreeg ik het antwoord misschien vandaag, misschien morgen of misschien in het weekendorp. Duidelijk verhaal dit. Wij kunnen dus ook nog niet helpen met de lokalen voorbereiden, er wordt gewoon niks gepland of afgesproken. De school zal maandag 19 september open gaan, maar ook dit is onduidelijk. We hebben net gehoord dat de overheid bepaald heeft dat school pas de 26e begint. We gaan het zien, ik hoop op de 19e, want ik wil nu echt wel wat gaan doen. Dinsdagmiddag zijn we met heel de groep naar Lamin lodge geweest, een restaurant tussen de mangroves in en waar de apen zo brutaal zijn om je te beroven. Alleen zijn de apen slim, want het toeristenseizoen is nog niet begonnen, dus laten ze zich nog niet zien. Er valt nog niks te kapen voor de apen. Van het mooie uitzicht kon ik ook niet echt genieten, want ik was ziek. Ik heb nu wel een goed excuus om nog een keer te gaan.

Woensdag heb ik vrij weinig gedaan. Donderdag en vrijdag heb ik genoten aan het zwembad. Het was zo warm, dat ik wel wat verkoeling kon gebruiken. Ik heb dus aardig wat plonsjes in het water gemaakt. Heerlijk die verkoeling, alleen moet je wel op je spullen letten want voor je het weet gaan de apen ermee vandoor. Iris had net een nieuwe hoed gekocht, maar met deze hoed steelt een aap nu de show...
Zaterdag wilden we naar de craft market in Brikama gaan, maar het was zo druk op de weg en de taxi's waren allemaal zo vol dat we na 20 minuten wachten in de volle zon de hoop hadden opgegeven en weer zijn afgedropen naar huis. Voor de verandering zijn we maar weer gaan zwemmen, dit keer bij de buurman. In het dorp staat tussen de huisjes één grote villa met zwembad en bioscoop erin. Het is een raar gezicht om deze luxe te zien tussen alle andere huizen. Wel fijn dat wij gebruik mogen maken van het zwembad.

Zondag ben ik lekker aapjes gaan kijken. We zijn naar Abuko nature reserve geweest. We hebben 45 minuten door de bush bush met vliegen om onze oren moeten lopen naar de plek met dieren. Er zitten hyena's in kooien en ook wat apen, een soort mini dierentuin. Gelukkig waren er ook genoeg apen die vrolijk door heel het reservaat kunnen slingeren. Eerst hielden ze zich verstopt en moesten we goed zoeken, maar vanaf het moment dat we nootjes hadden waren de apen opeens onze beste vrienden. Het was echt heel gaaf om de apen zo dichtbij te kunnen zien en dat ze de nootjes uit je hand graaien. Ik ben weer een mooie ervaring rijker.

Maandag was de dag; Tobaski. Het is de dag waar iedere Gambiaan naar toe heeft geleefd afgelopen weken, vandaar ook alle drukte en chaos op de weg. Voor ons was het de dag dat wij eindelijk onze Afrikaanse jurken aan mochten trekken! Het zal een grote dag vol ervaringen en feestjes worden, althans zo hadden wij het verwacht. 'S ochtends bij het gebed hebben honderden mensen zich verzameld op een veld om samen te bidden. Het was een indrukwekkend gezicht, bijzonder om het een keer te zien. Na het gebed was het tijd om alle geiten/schapen te slachten, maar dit ritueel heb ik even aan mij voorbij laten gaan. Daarna zal er een feest zijn bij onze buren, maar wij zijn verschillende keren langs geweest en steeds was er niks. Uiteindelijk hebben we benachin (rijst met van alles) gegeten en heb ik pannenkoeken gebakken om die uit te delen aan de bevolking. Bij de benachin kregen we een glas binto. Een paars mierzoet drankje met een ontzettend chemische parfumachtige na smaak. Het was niet te drinken, maar uit beleefdheid heb ik mij erdoor heen gesleept en was het glas leeg. Hetzelfde geldt voor de benachin, hier heb ik uit beleefdheid een paar lepels van gegeten. Het was niet vies, maar het zag er ook niet smakelijk uit. Het traditionele geit eten met Tobaski heb ik even overgeslagen. Dat vond ik wat to much, ben toch nog niet helemaal ingeburgerd. Eigenlijk was er heel de dag niet zoveel of heb ik er te veel van verwacht. De Gambianen doen er heel groots over en voor hen is dat denk ik ook zo. Het is eigenlijk net hoe wij kerstvieren; onze mooiste kleding aan, met familie en vrienden zijn en gezellig eten. Alleen is het hier dan voor ons wat kleiner. Het was wel leuk dat ik mijn jurk aan kon doen en mijn ego heeft die dag ook weer een boost gehad. Zoveel complimenten, maar die kom ik hier eigenlijk niet te kort. Dus heb je even een dipje in je zelfvertrouwen, breng een bezoekje aan de smiling coast of Afrika en je bent er weer helemaal bovenop.

Tot zover weer een update. Het was niet de bedoeling dat het zo'n lange update zal worden, maar als ik eenmaal aan het schrijven ben.......

Liefs