Van Toubab naar auntie Mai

De eerste helft van mijn avontuur zit er alweer op. Zeker de afgelopen weken is de tijd voorbij gevlogen en geniet ik van elke dag! Ik mag mijzelf na drie maanden eindelijk weer juf noemen en dat voelt goed. Een juf met op het moment 48 kinderen in de klas, waar er vast nog wat kinderen instromen. Waar ik in Nederland het doel heb om aan het eind van mijn eerste stagedag alle namen van de kinderen te kennen, heb ik hier na anderhalve week nog geen idee wie er bij mij in de klas zit. Alle meisjes hun haren zijn op dezelfde manier gevlochten, bij alle jongens is het kort en dan dragen ze ook nog allemaal dezelfde uniform. Voor mij zijn alle kinderen bijna hetzelfde, maar langzaam zie ik steeds meer verschil tussen de kinderen. Alleen denk ik niet dat ik ooit alle namen weet...

Dinsdag was mijn eerste activiteit met de kinderen en het was meteen een kringactiviteit. Dit kennen ze hier niet, dus het was wel even spannend hoe de kinderen en de leerkracht hierop zouden reageren. Bij de binnenkomst in de ochtend keken de kinderen een beetje raar op, maar gingen braaf op een stoel zitten. Tijdens mijn introductie activiteit waren ze bijna allemaal betrokken, dit had ik nog niet eerder gezien. Zal dit door de kring komen of gewoon doordat er een nieuwe toubab juf voor hun neus zit? De leerkracht wist ook niet wat ze zag, ze vond mijn manier van lesgeven een stuk makkelijker en rustiger dan dat van haar. Ze wilde deze manier van les geven maar graag voortzetten, ik ben benieuwd of dat alleen woorden zijn of dat ze het ook echt gaat doen. Het was voor iedereen een positieve ervaring en ik heb van deze dag genoten. Het enige dat nog lastig voor de kinderen is, is om mij geen toubab maar auntie Mai te noemen. Het zal wel een kwestie van wennen worden.

Woensdag was ik helemaal verbaasd toen ik 's ochtends het klaslokaal binnen liep, de leerkracht had de stoelen in een kring gezet!! Ze meende wat ze de dag ervoor zei en tot de dag van vandaag geeft ze nu les in de kring. Ik ben echt blij om te zien dat de leerkrachten nieuwe dingen oppakken en dat de kids nu veel meer betrokken zijn. Ik heb op deze dag ook alle kinderen mee naar buiten genomen om letters in het zand te schrijven. Dinsdag had ik het met één leerling gedaan die moeite had met het schrijven van letters in zijn schrift (logisch ook), dit viel op en ik kreeg het verzoek of ik het met alle kinderen wilden doen. Tuurlijk doe ik dat, dus heb ik woensdag met mijn klas heerlijk buiten in het zonnetje gezeten en aan voorbereidend schrijven gewerkt. Dit is zelf een ontwikkeling die hier overgeslagen wordt, maar wij introduceren het hier nu en het wordt goed opgepakt. Het toubab roepen was vandaag al een stuk minder en zelf enkele kinderen roepen auntie Mai. 's Avonds hebben wij ook niet stil gezeten, wij hebben letter en cijfer kaarten gemaakt, schrijfpatronen opgezocht, woordkaarten, werkbladen, klei gemaakt. Of terwijl wij zijn tot 00.15 bezig geweest, dus een werkdag van 8-17 kennen wij niet!

Donderdag heb ik de creativiteit van de kinderen wat opgewekt, wij zijn gaan vingerverven. Alle letters hebben nu mooie stippen gekregen en we hebben een letterlijn in de klas hangen. De mensen buiten af zullen mij wel een slechte leerkracht vinden, want als je kinderen niet laat overschrijven dan leer je ze niks. Spelen en knutselen zit er niet in bij de kleuters, maar daar trekken wij ons natuurlijk niks van aan. De kleuterleerkrachten zijn ook heel blij dat wij dit doen, want zij leren tijdens hun opleiding ook dat kleuters leren door te spelen alleen wordt dit dus niet erkent. En willen zij niet afgeschilderd worden als slechte leerkracht, dus nu zijn wij het dan maar. Ik heb liever dat mensen mij een slechte leerkracht noemen, dan dat kinderen de hele dag achter een tafel zitten. Op het moment dat de kinderen creatief bezig zijn, spelen of voorgelezen worden zie je echt een natuurlijke rust bij ze. 's Avonds hebben Iris en ik de themaplanning voor de komende weken gemaakt en je kan wel raden wat daar centraal staat: spelenderwijs leren! Het thema is dieren en nu heb ik weten te regelen dat wij met onze klassen naar Abuko Nature Reserve te gaan om daar de dieren te bewonderen. Ik zie het alleen nog niet voor mij, lopen met 130 kinderen. Dit is een klassenuitje 2.0.

Vrijdag was de dag waarop ik zelf een uitstapje heb gemaakt. We zijn met zijn allen naar Senegal geweest om een safari in het Fathalla park te doen. De dag begon vroeg mijn wekker ging om 5.15, maar gek genoeg was ik om 4.00 al wakker en kon ik niet meer slapen. Om 5.45 zijn we met een busje naar Banjul gegaan om daar om 7 uur de eerste ferry van de dag naar Barra te nemen. Helaas was bij aankomst (6.30) de ferry naar Barra vertrokken, altijd is alles te laat in Gambia en nu is de boot drie kwartier te vroeg vertrokken.... Zoals de Gambianen zeggen: everything is possible in the Gambia. Dan verwacht je dat er vast snel een andere ferry vertrekt, maar dat is dan niet possible in the Gambia. We moesten ruim 2 uur wachten, want de ferry zal pas om 8.45 weer in Banjul zijn. Er is dus maar één ferry die heen en weer vaart en als je die mist, dan heb je dus pech. Dit was even een domper, want we hadden twee uur langer kunnen slapen. Wel heb ik nu voor het eerst zonsopkomst gezien, was mooi om te zien. De ferry moest bij aankomst in Banjul eerst uitgeladen worden, dat betekent een hele massa mensen die van de ferry afkomen en daarna de scooters, auto's, localbussen en vrachtwachtwagens. Het was een drukke bedoeling, waar je toch weer van staat te kijken. Eenmaal op de boot heb ik genoten van de zon en de wind, een prima combinatie die hier niet vaak voorkomt. Het is vooral windstil en bloedheet. In Barra hebben wij een jeep gehuurd die ons naar het park in Senegal bracht. Bij de grensovergang weer een nieuwe stempel in mijn paspoort erbij gekregen. Rond 11.30 kwamen wij aan in het park, waar we opzoek gingen naar de neushoorns, zebra's, giraffen, antilopen en buffels. Onze zoektocht is alleen een beetje mislukt, want na twee uur safari hebben wij 2 antilopen en een groepje giraffen gespot. Het was echt gaaf om een giraf op nog geen meter afstand te zien! Zoals onze gids zei hadden we bad luck, maar ik was al blij met de giraffen. Het was te warm om de dieren te spotten en het gras stond door het regenseizoen te hoog, alle dieren zaten verstopt. Wie weet probeer ik het eind november nog een keer. Niet alleen in het park hadden we bad luck, maar ook met de ferry terug. Hij was weer net vertrokken, dus konden we weer 2 uur wachten.... Eigenlijk hebben wij deze dag alleen maar bad luck gehad, maar zo ervaar ik het niet. Het was een dag voor ervaringen die ik niet meer ga vergeten!

Zaterdag en zondag heb ik eigenlijk niet echt wat gedaan. Een beetje voorbereidingen voor de school gedaan en als toerist aan het zwembad gehangen. Prima besteding van het weekend!

Maandag was een normale schooldag, een kringactiviteit gedaan en enkele leerlingen getoetst voor mijn onderzoek (jaja, ik moet meer doen dan van de zon genieten voor mijn studiepunten). Sinds maandag wordt ik door de kinderen uit mijn klas geen toubab meer genoemd, maar alleen auntie Mai of teacher. Als iemand toch nog toubab zegt tegen mij, dan wordt hij/zij gecorrigeerd door de andere kinderen. Een positieve ontwikkeling!  Gister was de school gesloten vanwege het Islamitisch nieuwjaar. Het was tot maandag nog niet duidelijk op welke dag de school gesloten zal zijn. Een week geleden was het dinsdag, toen woensdag en maandag was het toch ineens dinsdag. Heel verwarrend allemaal, maar de extra vrije dag was mooi meegenomen. Wij zijn gister op visite geweest bij een leerkracht van de school, waar wij gezellig gekletst hebben en natuurlijk ontbrak een schaal met eten ook niet. Zij had speciaal allemaal gerechten gemaakt, omdat zij zo dankbaar was voor onze inzet. Super lief dat ze het zo waarderen wat wij hier doen. Wij denken ook dat de leerkrachten een rolberoerte krijgen als zij zien wat onze ouders aan materialen voor de school mee hebben genomen. Alleen mijn moeder komt al met 40 kilo bagage voor de school. Iedereen die een donatie heeft gedaan wil ik dan ook heel erg bedanken! Wij hebben veel materialen kunnen aanschaffen die ze hier hard nodig hebben :)

Vandaag was het dan zover: met 130 kinderen naar Abuko. Het verliep boven verwachtingen allemaal soepel. Alle 130 kinderen zijn veilig aangekomen in Abuko, niet verdwaald in het park en zijn weer heel op de school aangekomen. Aan het begin vonden veel kinderen het spannend en eng, dit was een hele nieuwe ervaring voor ze. Gelukkig konden ze al snel genieten van de apen, hyena's en vogels. De kids waren niet weg te krijgen bij de dieren, maar uiteindelijk hebben wij ze met moeite weer mee terug gekregen. Ik hoop dat het een ervaring is geweest, die ze niet snel zullen vergeten. Ik doe dat in ieder geval niet, want ik zie nog steeds 130 blije en gelukkige koppies voor mij. De leerkrachten die zelf stiekem ook bang waren, omdat ze er nog nooit waren geweest en dachten allemaal slangen tegen te komen zijn ook helemaal bijgedraaid. Zij willen nu elk jaar met hun klas naar Abuko! Super leuk dat zij ook inzien dat de kinderen zo van deze dag hebben genoten.

Ik ga nu nog even nagenieten en hopelijk kunnen jullie met de foto's even mee genieten!

Liefs