De toerist uithangen

Sinds donderdag komt het productief worden eindelijk inzicht! Gelukkig want hier ben ik echt wel aan toe, ik merk dat mijn hersenen het ook nodig hebben om na te denken, want de denkspelletjes worden hier regelmatig gespeeld. Deze week heb ik vooral de toerist uitgehangen en heb ik wat meer van het land gezien.

Donderdag hebben we een bespreking met Essa en nog wat andere teamleden van de school gehad. Hier hebben we besproken hoe we deze week invulling gaan geven, aangezien de school aanstaande maandag begint. We hebben een planning gemaakt, waarin staat wat we elke dag gaan doen. Het is niet veel elke dag, maar in ieder geval iets. De planning stond mooi op papier, maar in werkelijkheid komt er niet veel van terecht. Alles wat op de planning staat, wordt steeds een dag vooruit geschoven. Ze houden hier denk ik van uitstellen en het woordje morgen. Waarom zal je iets meteen doen, als je ook nog niks kan doen... Ze hebben hier een andere instelling in dan wij, maar het zal wel een cultuurverschil zijn. Donderdagavond zijn we met zijn allen cocktails gaan drinken in Senegambia, het toeristen gebied. Het is heerlijk om er even tussenuit te zijn en andere toebabs te zien. Al hoewel ik merk aan mijzelf dat ik raar sta op te kijken als ik andere blanke mensen zie, nog even en ik begin ook met het toebab, toebab  roepen.

​Vrijdag heb ik mijn juffen hart weer even kunnen ophalen. Iris, Florine en ik zijn naar de Nederlandse school geweest, die hier redelijk dichtbij zit. Op deze school zitten vooral kinderen die één  Nederlandse ouder hebben en één Gambiaanse ouder. Het heet  een school, maar eigenlijk zijn het twee klasjes. Vier kinderen in de onderbouw klas en zes kinderen in de midden en bovenbouw klas. Het is dus bijna privéles voor  deze kinderen. Ik heb de vrijdagmiddag meegelopen bij de kleuterklas. Ik heb individuele begeleiding gegeven en heb een werkje uitgelegd en geoefend met de kinderen. Ik voelde mij meteen voldaan na het bezoeken van de school en kwam dan ook met een big smile weer terug. Het  fijne was ook dat er voor het eerst in deze drie weken geen chaos om mij heen was, gewoon structuur. De bekende Nederlandse methodes en werkbladen, het voorlezen en een kringgesprek houden. Het was ook prettig om met Nederlanders te praten, die geen huisgenoten zijn. Zij hebben ons ook meteen tips gegeven hoe je van de opdringerige Gambiaanse mannen af komt: zeggen dat je getrouwd bent met een Gambiaanse man en hier woont, dan laten ze je met rust. Zeggen dat je hier verloofd bent, maakt niet uit want verloofd is nog niet officieel en kunnen ze nog veranderen. Hetzelfde geldt als je zegt dat je een vriend/man in Nederland hebt, dit maakt niet uit want hij is in Nederland, dus ben je hier vrijgezel. Deze tip heb ik op de weg terug meteen ingezet en het werkt. Dus mijn huidige relatiestatus: Getrouwd met een Gambiaanse man.

Zaterdag en zondag heb ik de toerist uitgehangen. Met onze gids Omar hebben we uitstapjes gemaakt naar verschillende bezienswaardigheden. We zijn begonnen in de hoofdstad Banjul, waar we een gebouw hebben beklommen en eenmaal boven na veel traplopen een prachtig uitzicht hadden over heel de stad. Vervolgens zijn we doorgegaan naar de Albert Market in Banjul, deze markt is een stuk rustiger dan die in Serrekunda. Hier zijn we over de craft market gelopen, waar je hele mooie hand gemaakte houtwerken ziet. Ik ga zeker nog een keer terug om souvenirs in te slaan. Onze excursie werd hierna een stuk spannender, we gingen naar de crocodile poo. Hier loop je tussen de krokodillen en kan je met ze op de foto. Best eng om zo dichtbij te komen, want ik hoorde mijn vader in mijn achterhoofd zeggen het blijven wilde dieren sas, thanks pap! Uiteindelijk al mijn moed bij elkaar geraapt en met een krokodil op de foto geweest en hem aangeraakt. Helaas lach ik op de foto als een boer met kiespijn. Elke keer als er een krokodil bewoog dacht ik waar is de uitgang, waarop de verzorger begon te lachen en zei: je weet dat het levende dieren zijn hé...  Zondag begon mijn dag weer tussen de dieren, dit keer zijn we naar de Reptile Farm geweest. We  hebben informatie gekregen over de verschillende slangen en ik heb een slang om mijn nek gehad. Na het avontuur van de dag ervoor, vond ik dit een stuk minder eng. Om bij te komen van alle slangen gingen we door naar Paradise beach, alleen was het niet zo'n paradijs want het stort regende. Lang leven het regenseizoen.... Daarna zijn we doorgereden naar Tanchi, waar alle vissersboten van zee komen en de vangst van de dag verkocht wordt.  Gelukkig stinkt verse vis niet, want ik heb de afgelopen dagen genoeg rotte vis geroken.

Maandag hebben we een meeting gehad met heel het team van de school en de community. Het is de langste vergadering die ik ooit het meegemaakt. Het duurde drie uur, dan zal je denken daar is veel besproken. Nou dat viel erg tegen, het ging drie uur lang over regels die voor ons vanzelfsprekend zijn: Je komt opdagen op je werk, je komt niet te laat, je maakt kinderen niet belachelijk, je deelt geen lichamelijke straffen uit en je verkoopt geen spullen op school. Al deze regels stonden in het Engels op papier, je zal denken dat het dus een kwestie is van de regels lezen en doorgaan. Maar alleen al over het altijd komen opdagen en niet te laat komen hebben ze anderhalf uur over gediscussieerd in het Mandinka. Net zoals het andere uur, wij hebben dus twee en een half uur naar het Mandinka geluisterd. Op een gegeven moment dachten we, ze zullen wel bijna klaar zijn met de regels, nee waren ze nog steeds bij regel 1. Efficiënt vergaderen kennen ze hier niet en waar wij  drie woorden voor nodig hebben gebruiken ze er hier dertig. Daarbij wil iedereen graag van zich laten horen, dus waren het drie lange uren. We kwamen chagrijnig terug, want het was ook nog eens bloedheet in het lokaal. We hadden dus wel een bezoekje aan het zwembad verdiend en hebben de rest van de middag heerlijk bij het Senegambia beach hotel gelegen en plonsjes gemaakt.

Gister heb ik weer niet zoveel gedaan, de klassen zouden in orde gemaakt worden en de bananendozen die in het  Health Center staan moesten naar de school gebracht worden. Het in orde maken van de klassen is niet gebeurd, zoals bij alles doen ze het morgen.... Nou vandaag waren er twee leerkrachten bezig en hebben wij geholpen. Ik ben benieuwd of ze met hun uitstelgedrag maandag klaar zijn om het schooljaar te beginnen.

Nu ga ik nog maar eens de toerist uithangen en weer op naar het zwembad!

Liefs!