Time to say goodbye

Mijn koffers zijn gepakt, mijn kamer is leeg en vanavond sta ik weer op het vliegveld. Deze keer met een stuk minder kilo's bagage dan drie maanden geleden. Het is een rare gedachte dat ik morgenochtend alweer in Nederland ben waar het 30  graden kouder is dan hier. Ik moet mij hier nog even mentaal op voorbereiden.....

Vorige week vrijdag was ons afscheidsfeest op school. Er was speciaal voor ons een heel dagprogramma opgesteld. Rond 10 uur kwamen wij op school aan. Alle kinderen zaten al in rijen op het schoolplein op ons te wachten en alle leerkrachten hadden hun mooiste kleding aangetrokken. Wij kregen een speciale plek toegewezen en de ceremonie kon beginnen. De ceremonie werd geopend met een gebed. Daarna hebben wij van verschillende leerkrachten allemaal super lieve speeches te horen gekregen. Na al deze hartverwarmende woorden was het nog niet afgelopen. Alle kinderen hebben het lied now it is time for us to say goodbye gezongen en ik heb ontzetten leuke kadootjes gekregen. Een Gambiaanse jurk, een T-Shirt van de school, een bedsprei en een certificaat. Het is eigenlijk veel te gek, maar ik ben er zeker blij mee. Een aantal kinderen hebben nog een toneelstukje opgevoerd en daarna  was het tijd om te dansen. Het hele schoolplein stond te schudden, want alle kinderen waren aan het dansen. En ook hier staan de kleintjes van 4 jaar al met hun kont te schudden. Ondertussen was voor ons de foto sessie aangebroken. Iedereen wilde met ons op de foto en elke keer hingen er wel 4 camera's voor mijn neus.  Dit was heel de dag al het geval, ik voelde mij net een beroemdheid met paparazzi. Na deze ervaring heb ik toch maar besloten dat ik het echt bij juf ga houden en geen carrière switch ga maken, het is toch best ongemakkelijk al die camera's voor je neus. Na het dansen zijn we met alle leerkrachten gaan lunchen en hebben we nog gezellig gekletst. Ondanks dat wij al voor een groot deel wisten wat er die dag zal gebeuren (Gambianen kunnen geen geheimen bewaren), had ik niet verwacht dat ze zo groot zouden uitpakken. Niemand heeft ooit zo'n feest voor mij (ons) geregeld en dan te bedenken dat ik maar twee maanden op de school ben geweest. Het was een dag die ik nooit meer zal vergeten.

De afgelopen weken zijn wij ook bij veel mensen thuis uitgenodigd om te komen eten en te leren koken. Als het goed is kan ik in Nederland ook nog genieten van de chicken yassa en benachin, alleen moet ik nu nog leren om het voor vijf personen te koken ipv voor twintig. Bij wie wij ook thuis zijn geweest de afgelopen weken, het was elke keer weer gezellig! Alle gezelligheid ga ik zeker ook missen en dat iedereen oprecht in je geïnteresseerd is en gewoon gedag zegt op straat. Ik kan ook niet anders zeggen dan dat de meeste Gambianen echt ontzettend warme en liefdevolle mensen zijn! Gister hebben wij nog een afscheidslunch gehad met Rama en Mariama. Twee leerkrachten van school die in twee maanden tijd een plek in mijn hart hebben veroverd. Ik heb gister weer genoten, maar helaas was het ook tijd om van hen afscheid te nemen. 

 ​Ik zit hier nu met een dubbel gevoel, het is fijn om weer naar huis te gaan, maar ik ga iedereen hier ook missen. Mocht je vanaf morgen iemand in een skipak op straat zien lopen die iedereen begroet, dan weet je dat ik veilig en wel weer terug in Nederland ben aangekomen.

Tot snel en liefs!